Baklagillerden, ırmak kenarlarında, sulak ve nemli yerlerde yabani olarak yetişen bir bitkidir. Boyu 50-150 cm, bazen de 200 cm'yi bulabilir. Çok yıllık bir bitkidir. Yaprakları kanat şeklindedir. Yaprakçıklar eliptik şekilde, kenarları bütün, üstü koyu yeşil, altı grimsi yeşil ve tüylüdür. Çiçekleri; leylaki, açık morumsu leylaki, pembemsi leylaki renkte, kelebek şeklinde, kupa yaprakları boru şeklinde, boğumlarda genellikle altılı başak görünümündedir. Meyveleri, esmerimsi kırmızı renkte, fasulye kapsülü şeklinde olup içinde 3-6 adet esmer renkte tohumlar bulunur. Kökleri kazık şeklinde, ana kök ve sürgün yan köklerden meydana gelir. Yan kökler sayesinde bitki kısa zamanda çevresine yayılır. Yan kökler bazen metrelerce uzunlukta olup dışı grimsi esmerden esmerimsi kırmızıya kadar değişir.

Vatanı Türkiye, Akdeniz ülkeleri, Ukrayna, Rusya ve Türkistan olup günümüzde ılıman iklimli olan her yörede yetiştirilebilir.

Meyan kökleri söküldükten sonra yıkanır, 15-40 cm boylarında doğranarak kurutulur. Nemden ve güneş ışınlarından uzakta muhafaza edilir. Meyan kökleri soyulduktan sonra veya soyulmadan kurutulur; bu nedenle soyulmuş ve soyulmamış olarak iki türü mevcuttur.

Meyanın rizom kökü, normal şekere göre elli kat daha tatlı olan glisirizin ile flavon, saponin ve kumarin adı verilen maddeleri; tadı acı uçucu yağlar, nişasta ve yapışkan bitki sıvısını içerir.

Üç yıllık köklerinden elde edilen meyan balı, koyu renkli toz, çubuk ya da dörtgen şeklindeki parçalar halinde satılır ve ilaç olarak kullanılır.

Meyan kökü, anti-enflamatuar, antioksidan ve antiviral özelliklere sahiptir. Bu yüzden soğuk algınlığı, öksürük ve mide rahatsızlıkları gibi sağlık sorunlarında kullanılabilir. Ancak, yüksek tansiyon ve böbrek sorunları olan kişilerin dikkatli kullanması gerekir.